Το πρόβλημα: Έχετε μπει στο Amazon ή στο eBay και βλέπετε ένα βιβλίο που σας ενδιαφέρει. Αυτόματα σας προτείνονται συναφή βιβλία ή βιβλία του ίδιου συγγραφέα. Βλέπετε μία είδηση σε ένα ειδησεογραφικό site ή έναν προορισμό σε ένα ταξιδιωτικό site και σας προτείνονται συναφείς ειδήσεις/ προορισμοί. Διαμορφώνετε ένα προφίλ σε ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης και σας παρουσιάζονται συναφή ενδιαφέροντα / διαφημίσεις. Διαμορφώνετε το προφίλ σας ή σε ένα application στο κινητό σας και παίρνετε συναφές περιεχόμενο. Ζούμε ήδη στον κόσμο του personalisation, της εξατομικευμένης εμπειρίας μίας επίσκεψης στο Internet.
Τι γίνεται όμως αν θέλουμε εμείς οι ίδιοι να δημιουργήσουμε τέτοια εμπειρία για τον επισκέπτη του site μας ή στην εφαρμογή που φτιάχνουμε για κινητά; Εκεί πρέπει να πληρώσουμε πολλά χρήματα σε εταιρείες που αναπτύσσουν τέτοιο λογισμικό και υπηρεσίες. Πώς λοιπόν να ανταγωνιστεί μία μικρή νέα επιχείρηση τις ήδη εδραιωμένες χωρίς να προσφέρει personalisation? Πού θα βρει τα χρήματα ένας MKO να το κάνει; Πώς μπορεί μία δημόσια υπηρεσία να το προσφέρει στους πολίτες της, όταν έχει πολύ περιορισμένους χρηματικούς πόρους;
Το πρόβλημα: Όταν σε ένα σχολείο οι μαθητές έχουν πρόσβαση σε υπολογιστή με σύνδεση στο Internet και το κατάλληλο λογισμικό, οι δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά τους είναι απεριόριστες: μπορούν να ανακαλύψουν, να μάθουν, να αλληλεπιδράσουν, να ενημερωθούν... να αποκτήσουν γνώσεις και εμπειρίες ζωτικής σημασίας για τη ζωή τους, με τρόπο συναρπαστικό!
Η Ελλάδα είναι μια από τις πρωτοπόρες χώρες στο θέμα των δημοσίων διαβουλεύσεων των νομοσχεδίων. Θεωρητικά όμως! Στην πραγματικότητα είναι περιορισμένες οι δυνατότητες του πολίτη να εκφράσει τη γνώμη του και είναι κοινό μυστικό ότι, ο όγκος καθώς και ή έλλειψη δομής των παρατηρήσεων δεν επιτρέπει την αξιοποίησή τους από το Νομοθέτη.